Διάλογοι… με Γαστρονομική Σημασία!
Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ ποιητή και μάγειρα…
Η τέχνη και των δύο, βρίσκεται στο μυαλό τους!
Από την κωμωδία «Εύφρονος»
Ο Λίνος παροτρύνει το Ηρακλή, τον οποίο και εκπαίδευε, να διαλέξει ένα βιβλίο..
-Λίνος: Έλα πάρε όποιο βιβλίο θέλεις, εδώ θα βρεις Ορφέα, Ησίοδο, Όμηρο, Επίχαρμο, Χοιρίλο, τ
ραγωδίες συγγράμματα κάθε είδους. Έτσι θα φανεί που έχεις κλίση.
-Ηρακλής: Θα πάρω αυτό.
-Λίνος: Να δω ποιο είναι.
-Ηρακλής: Επιγράφεται «η τέχνη της μαγειρικής».
-Λίνος: Είναι φανερό οτι είσαι φιλόσοφος… αφού άφησες τόσα γράμματα και πήρες την τέχνη του Σίμου.
-Ηρακλής: Ποιός είναι ο Σίμος;
-Λίνος: Ένας ευφυής άνθρωπος, που τώρα ασχολείται με την τραγωδία και είναι από τους ηθοποιούς ο καλύτερος μάγειρας.
Από το έργο «Λίνος», του ¶λεξις.
Ο άνδρας που έφαγε και ήπιε καλά, θα πολεμήσει όλη μέρα με θάρρος!
Οδυσσέας, από το έπος Ομήρου «Οδύσσεια».
Ανάλεκτα από τον Αθηναίο
? Ευριπίδης: Η ευτυχία δεν είναι μέσα στο φαγητό αλλά στο μέτρο.
? Πίνδαρος: Το νερό είναι το καλύτερο από όλα όσα πίνουμε.
? Επίκουρος: Δεν μπορώ να καταλάβω ποιά ευχαρίστηση υπάρχει, αν αφαιρέσω την γεύση και την αφροδίσια ηδονή.
? Αναξαγόρας: Το ασπράδι του αυγού είναι το γάλα της όρνιθας.
? Βακχυλίδης: Καράβια ήρθαν από την Αίγυπτο φορτωμένα με σιτάρι, φέρνουν καρπό που είναι πλούτος!
? Πίνδαρος: Το νερό είναι το καλύτερο από όλα όσα πίνουμε.
? Αναξαγόρας: Το ασπράδι του αυγού είναι το γάλα της όρνιθας.
? Βακχυλίδης: Καράβια ήρθαν από την Αίγυπτο φορτωμένα με σιτάρι, φέρνουν καρπό που είναι πλούτος!
Μικρές Ιστορίες… περί Γεύματος
Ο Φιλήμων διευκρινίζει πως έτρωγαν τέσσερις φορές την μέρα:
Το ακράτισμα δηλαδή πρωινό, το άριστον δηλαδή γεύμα, το εσπέρισμα δηλαδή απογευματινό, το δείπνο δηλαδή δείπνο.
Δύο ειδών γογγύλια και ρεπάνια έχουμε στον λαχανόκηπο.
Τα πλένουμε καλά και τα ξεραίνουμε στον βοριά.
Όταν τα μουσκεύουμε σε καυτό νερό γίνονται πάλι τρυφερά.
Άλλος τρόπος είναι να τα βάλουμε σε δοχείο ίση ποσότητα κρασί και ξύδι.
Τα ανακατεύουμε με σάλτσα από σταφίδες, σινάπι και πολύ ξύδι, το δίνουμε πριν φάνε, ανοίγει την όρεξη!
Νίκανδρος, στα «Γεωργικά»
Δεν είδα άλλη χώρα στην οικουμένη να έχει τέτοια πράγματα!
Μέλι, ψωμιά, σύκα πολλά, και τί σύκα, μα το Δία!
Κοπάδια, μαλλί, μυρτιές, θυμάρι, σιτάρι και νερό που μόλις τα δοκιμάσεις καταλαβαίνεις οτι είναι Αττικό!
Αντιφάνης, για την Αττική
Όταν έχεις τσουκνίδες να μην τρως ελιές.
Τον χειμώνα να προτιμάς βολβούς και φακή, γιατί την εποχή αυτή είναι σαν αμβροσία!
Χρύσιππος, «Περί καλού»
Να προτιμήσεις την αθηναϊκή μαρίδα, δηλαδή τον γόνο ή αφρο όπως ονομάζουν οι Ίωνες, να είναι φρέσκος από το Φάληρο.
Είναι καλή και η μαρίδα της Ρόδου.
Να αγοράσεις τσουκνίδες με τα φύλλα που τσιμπάνε και τηγάνισέ τα όλα μαζί, προσθέτοντας αρωματικά βότανα.
Αρχέστρατος, από το έπος «Γαστρονομία»
Οι ελιές στην άλμη ανοίγουν την όρεξη!
Ηρακλείδης, ο Ταραντίνος
Στις ελιές που κολυμπούν στην άλμη βάζουν μάραθο.
Μετά το ψάρι να τρως σύκα και μετά το κρέας όσπρια.
Έρμιππος
Να βράσεις το ψάρι γλαυκίδιο σε αλατόνερο.
Ολόκληρα να ψήσεις τα λαυράκια.
Το γαλέο σε σάλτσα να τον μαγειρέψεις.
Το χέλι με αλατισμένο νερό και ρίγανη.
Το κατσικίσιο κρέας να το κάνεις ψητό.
Την σπλήνα γεμιστή.
Ευριπίδης
Οι Χιώτες είναι πολύ καλοί στο να βρίσκουν νέους τρόπους παρασκευής των φαγητών!
Τιμοκλής
Πρώτα θα βγει το πιάτο με τον μεγάλο αχινό, ύστερα ένα κομμάτι ψάρι, κάππαρη και βολβοί.
Ο Νικόστρατος στην ¶βρα
Τους καρπούς, τους τρώμε ωμούς, όπως παράδειγμα τα φρούτα αχλάδια, μήλα, σύκα, μήλα και άλλα!
Πρέπει να προσέχουμε να τα τρώμε στη εποχή τους , όταν ο χυμός τους δεν είναι ούτε άγουρος, ούτε πολύ ώριμος!
Μνησίθεος ο Αθηναίος, «Περί Εδωδίμων»
Να μας πεις πως ετοιμάζεται ένα δείπνο:
-Πρέπει να υπάρχουν κομμάτια από χέλι, αρνίσιο κρέας, βραστά πόδια, συκώτι, παϊδάκια, πολλά πουλερικά,
τυρί με μέλι, κομμάτια κρέας.
Γάλα γίδας, γαλατόπιτες, μελόπιτες, πίτες, πλιγούρι από τα Μέγαρα, τραχανάς Θεσσαλικός, λευκό αλεύρι από την Ερέτρια, σιμιγδάλι από την Φοινίκη.
Φερεκράτης, πως ετοιμάζεται ένα δείπνο.
Το φθινόπωρο, όταν δύει η Πλειάς, είναι η καλύτερη εποχή για να μαγειρέψεις γοφάρι, με οποιονδήποτε τρόπο!
Είναι τόσο καλό, που όπως και να το κάνεις η επιτυχία του είναι σίγουρη!
Και θα σου πω, φίλε Μόσχε πώς θα το μαγειρέψεις καλύτερα…
Βάλε το σε φύλλα συκιάς, και ρίξε λίγη ρίγανη, μη βάλεις τυρί, δέσε το και όχι πολλά πολλά λόγια.
Έπειτα να το βάλεις στη χόβολη και έχε το νου σου να ψηθεί χωρίς να καεί!
Το καλύτερο γοφάρι θα το βρεις στο Βυζάντιο και τον Ελλήσποντο!
Κλεόστρατος
Όταν οι Αθηναίοι προσφέρουν πρόγευμα για τους Διόσκουρους στο Πρυτανείο, σερβίρουν τυρί και άζυμο ψωμί, πράσα και ελιές θέλοντας να
τιμήσουν την παράδοση!
ο Σόλων θέλει να τρώνε στο Πρυτανείο μόνο κριθαρένιο ενώ το σταρένιο ψωμί να το μοιράζουν μόνο στις γιορτές, όπως γινόταν στα ομηρικά έπη.
Χιονίδης, από το έργο «Πτωχοί»
Το αρκαδικό δείπνο αποτελούνταν από χοιρινό κρέας και κριθαρένιο ψωμί!
Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος, από το έργο «Γενεαλογιών»
Ο Δημήρτιος Φαληρέας, όταν έγινε φίλος με τον Κάσσανδρο απέκτησε μεγάλη ισχύ.
Στην αρχή τα γεύματα του αποτελούνταν από ελιές και νησιώτικα τυριά.
Όταν πλούτισε, αγόρασε τον καλύτερο μάγειρα και δειπνοποιών της εποχής του, τον Μοσχίωνα.
Κάθε μερα ήταν τόσα πολλά τα παρασκευάσματα για το δείπνο,
όπου τα υπολείμματα τα χάριζε ο Φαληρέας στον Μοσχίωνα, και με τα οποία αυτός, αγόρασε δύο ή τρεις μεγάλες κατοικίες!
Συνήθιζαν στα δείπνα, μόλις ξάπλωνε ο οικοδεσπότης για να φάει, να του δίνουν έναν κατάλογο που είχαν ετοιμαστεί, ώστε να ξέρει τι θα σερβίρει ο μάγειρας.
Οι Κέλτοι τρώνε ψωμί και πολλά βραστά ή ψημένα κρέατα, ψάρια παστά με ξύδι και κύμινο, ιδιαιτέρα όσοι κατοικούν δίπλα σε ποτάμια και στα παράλια της Μεσογείου. Kύμινο ρίχνουν και στο ποτό τους.
Δεν μεταχειρίζονται το λάδι, επειδή δεν το έχουν συνηθίσει, τους φαίνεται άνοστο!
Όταν κάθονται στο δείπνο περισσότεροι από το συνηθισμένο, κάθονται κυκλικά και στη μέση ο πιο διακεκριμένος, σαν να είναι ο κορυφαίος του χορού. Ο οικοδεσπότης κάθεται δίπλα του και οι άλλοι τοποθετούνται ανάλογα με την αξία τους.
Πίνουν κρασί από την Ιταλία ή την Μασσαλία, σκέτο η νερωμένο.
Οι πιο φτωχοί πίνουν μπίρα από σιτάρι ή μέλι και οι φτωχότεροι απο σκέτο σιτάρι.
Οι Πάρθοι έχουν άλλες συνήθειες, ο καλεσμένος στο βασιλικό γεύμα κάθεται στην γη κάτω από τον θρόνο του βασιλιά, σαν σκύλος και τρώει ό,τι του πετάξει ο βασιλιάς.
Οι Γερμανοί τρώνε κρέατα, πίνουν γάλα και κρασί.
Ποσειδώνιος ο Στωικός, από το έργο «Ιστορίες»