Παραδοσιακή μπουγάτσα με ξακουστή καταγωγή…
Η ιστορία της Μπουγάτσας
Η ιδέας της παρασκευής μπουγάτσας, σύμφωνα με αναφορές πηγών ανήκει στην εποχή του Βυζαντίου και συγκεκριμένα από την Κωνσταντινούπολη,πριν το 1453μ.X.,όπου υπήρχε μεγάλη παράδοση στις πίτες και στα γλυκά του ταψιού.
Ο ταξιδευτής Εβλιά Τσελεμπή αναφέρει ότι στην Κωνσταντινούπολη δύο φούρνοι παρασκεύαζαν μπουγάτσα και συγκεκριμένα τα είδη ήταν τα εξής:
η μπουγάτσα κουρού, η μπουγάτσα με κιμά (κιγμαλί), με τυρί (πεϊνιρλί ) και η πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη (σαντέ μπουγάτσα).
Στην Κωνσταντινούπολη η συγκεκριμένη ιδιόμορφη πίτα ονομαζότανε “πογάτσα” ή “μπογάτσα”, από τους Έλληνες και μπουγκάτσα από τους Τούρκους.
Σήμερα όμως στην γειτονική μας χώρα μπουγκάτσα ονομάζουν ένα διάφορες πίτες όπως και πολλά μαγειρευτά φαγητά.
Η τούρκικη λέξη “πογάτσα” αποτελεί παραφθορά της ιταλικής λέξης “foccacia” που σημαίνει γλυκιά πίτα,όμως αυτό δεν την περιόρισε ποτέ μόνο εννοώντας την γλυκιά της εκδοχή.
Αντιθέτως παράλληλα με την γλυκιά μπουγάτσα με κρέμα υπήρχε και η αλμυρή μπουγάτσα με τυρί.
Το όνομα “μπουγάτσα” ή “μπουγκάτσα”, δόθηκε πιθανώς θέλοντας να εννοήσουν την αλμυρή ή γλυκιά γέμιση πίτας.
Όμως σε τι διαφέρει από τις άλλες πίτες..
Μία από τις πολλές βασικές διαφορές που έχει η μπουγάτσα σε σχέση με τις άλλες πίτες είναι οτι η γέμιση είναι τυλιγμένη μέσα σε ζύμη και “κλεισμένη” ερμητικά.
¶λλη βασική διαφορά είναι ότι το φύλλο δεν ανοίγεται με την βοήθεια του αλευριού όπως οι κλασικές πίτες, αλλά μόνο με την βοήθεια λαδιού και μαλακού φυτικού βουτύρου.
Η μπουγάτσα στις Σέρρες
Η μπουγάτσα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της Βυζαντινής παράδοσης…
Έφτασε στις Σέρρες από τον προσφυγικό πληθυσμό και εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η μπουγάτσα των Σερρών είναι μία από τις καλύτερες μπουγάτσες και αποτελεί τοπικό και παραδοσιακό προϊόν.
Ο πρώτος τεχνίτης που εξάσκησε επαγγελματικά την τέχνη της μπουγάτσας, πολλά χρόνια πριν το 1945 ως πλανόδιος πωλητής, ο Κωνσταντίνος Καρυοφύλλης.
Το 1950 μάλιστα ,άνοιξε το πρώτο μπουγατσάδικο, και το ονόμασε “Ανώτερο” ακολούθησαν ο Γεώργιος Φλόκας από τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης που το 1955 συνεταιρίστηκε με τον Ιωάννη Παπαδόπουλο γνωστό Σερραίο επιχειρηματία στον κλάδο των μεταφορών και ανοίξανε μαζί την “μπουγάτσα ρεκόρ” στην πλατεία ελευθερίας της πόλης και ο Διαμαντής Φεγγαριώτης από το Καράκιοϊ του Γαλατά, ο οποίος αργότερα ίδρυσε και το ομώνυμο μαγαζί του στις Σέρρες, ο Σταύρος Σταυρίδης που ήταν ειδικός στα σχιστά τα λεγόμενα πεϊνιρλί.
Η μπουγάτσα ήταν το έδεσμα εκείνο που σου πρόσφερε ποικιλία, αφού παρασκευαζόταν σε πέντε διαφορετικές γεμίσεις, ποιότητα και βέβαια αγνά υλικά όπως θα έφτιαχνε ο καθένας στο σπίτι του, και επίσης χαμηλή τιμή.
Χαρακτηρίζεται το φαγητό του φτωχού, αφού με λίγα χρήματα μπορούσε κάποιος να χορτάσει.
Στον Νομό Σερρών υπάρχουν σήμερα συνολικά 57 βιοτεχνίες παραγωγής μπουγάτσας, από τις οποίες οι 24 βρίσκονται στην πόλη των Σερρών.
Kαι επιπλέον 88 καταστήματα πώλησης μπουγάτσας χωρίς εργαστήριο από τα οποία τα 27 βρίσκονται στην πόλη των Σερρών.
Επιπλέον υπολογίζονται περίπου 70 -80 μπουγατσάδικα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας με την ένδειξη της καταγωγής της πόλης των Σερρών
“Σερραϊκή μπουγάτσα – ο Σερραίος – μπουγάτσα Σερρών”.
Σε μία προσπάθεια για την γνωστοποίηση της παραδοσιακής μπουγάτσας των Σερρών διοργανώθηκε το 2008 το 1ο Φεστιβάλ Μπουγάτσας.
? Δοκιμάσαμε την παραδοσιακή συνταγή μπουγάτσας
Τα υλικά
1 κιλό αγελαδινό γάλα
300 gr. ζάχαρη
150 gr. σιμιγδάλι ψιλό
30 gr. κορν φλάουρ
2 βανίλιες
500 gr. φύλλο κρούστας
Βούτυρo
Eκτέλεση Συνταγής
Σε μία κατσαρόλα βράζουμε το γάλα με τη ζάχαρη.
Μόλις φουσκώσει το γάλα προσθέτουμε το σιμιγδάλι με τη βανίλια και το κορν φλάουρ διαλυμένο σε 1/4 φλυτζάνι νερό και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να χυλώσει.
Προσθέτουμε 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο.
Αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει.
Τοποθετούμε τα μισά φύλλα σε βουτυρωμένο ταψί προσθέτουμε την κρέμα σκεπάζουμε με τα υπόλοιπα φύλλα.
Χαράζουμε την επιφάνεια με ένα μαχαίρι και ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου μέχρι να ροδίσει η πίτα.
Σερβίρουμε τα κομμάτια με άχνη ζάχαρη και κανέλα.