Σκέφτομαι συχνά πως αν ένα κομμάτι είναι αναπόσπαστο της γαστριμαργικής μας μνήμης, παράδοσης και εθίμων, εξέλιξης και απόλαυσης της ελληνικής γαστρονομίας είναι η πίτα.
Βασικά υλικά το αλεύρι, είτε σκέτο είτε μετατρέπονταν σε φύλλο, ελαιόλαδο και βούτυρο, αυγά, χόρτα εποχής και τυριά τοπικά, ζυμαρικά ενώ άλλοτε και σε γλυκιά εκδοχή με ξηρούς καρπούς, γάλα, τυριά, ζάχαρη, φρούτα και λαχανικά.
“Μάθετε να κάνετε πίτες”, αυτό μας έλεγε συνέχεια αυτό κρατήσαμε και όσο άρχισα να “χώνομαι” όλο και περισσότερο στις παραδοσιακές συνταγές που αφορούν πίτες παρότι πολλές μοιάζουν μεταξύ τους από τόπο σε τόπο η ονομασία τους ήταν ανεξάντλητη και τόσο ευφάνταστη, όσο σε κάποιες περιπτώσεις και η σύσταση τους.
Από την μια άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη εν αρχή ην η πίτα, η βασίλισσα του τραπεζιού, του τάπερ και του street food της καθημερινότητας.
Όμως ποια πίτα κρατάει για εμένα τα πρωτεία ιδιαιτερότητας σε όνομα και υλικά;
Ο αποκριάτικος Μεσσαρήτικος τζουλαμάς, κοτόπουλο, συκωτάκια, ζωμός κοττόπουλου, ρύζι, σταφίδες, ζάχαρη, μπαχαρικά και πασπαλισμένος με ζάχαρη άχνη και κανέλα.
Αν το ταούκ κιοκσού σου φαινόταν “περίεργο” όπως βλέπεις έχει έναν δυνατό ανταγωνιστή.
Ενώ τα Μακεδονίτικα παπαυτιά, η κικιτσόπιτα από το Μονοδένδρι και η κολομπαρόπιτα της Χαλκιδικής είναι οι πίτες που έχουν τα πιο περίεργα ονόματα, από όσες μπορώ να σκεφώ αυτή την στιγμή.
Νομίζω οτι το κεφάλαιο πίτα είναι ανεξάντλητο,
και επιστρέφοντας στην “ταπεινή” τραχανόπιτα, σου εύχομαι να έχεις έναν ωραίο σπιτικό τραχανά, φέτο ο τραχανάς μου είναι από τα υπέροχα, ορεινά Γρυμπιανά Αργιθέας φτιαγμένος από τα χεράκια της κυρα-Λένης.
Η συνταγή για τραχανόπιτα είναι της γιαγιάς της καραγκούνας, μου έλεγε οτι κάθε πίτα θέλει την “μαστοριά” της, πιστεύω οτι πέρα από τον ωραίο, πλούσιο τραχανά την διαφορά σε αυτή την πίτα την κάνει ένα καλό βούτυρο, αγαπημένο μου για πίτες δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το βούτυρο ΗΠΕΙΡΟΣ το βούτυρο με την πιο αυθεντική συνταγή και αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι οτι υπάρχει είτε 100% αγελαδινό είτε 50% πρόβειο και 50% αγελαδινό σε πρόσμιξη, χρησιμοποίησα το σκέτο αγελαδινό τύπου Κερκύρας γιατί όπως είπα και παραπάνω ο τραχανάς ήταν έντονος σε γεύση.
Η τραχανόπιτα, μια πίτα που συνοδεύει πολλές αναμνήσεις γεύσης και συναισθημάτων, καθώς μεγάλωσα με αυτή.
Οι γυμνές πίτες ή αλευρόπιτες ή πίτες χωρίς φύλλο ήταν το φόρτε της, όπως και ο σπιτικός τραχανάς.
Η γιαγιά έφτιαχνε την τραχανόπιτα και μας την συνόδευε μαζί με μία κούπα ζεστό γάλα, στο δικός της πρόσθετε ελάχιστο αλάτι!
Τραχανόπιτα Εύκολη, Χωρίς Φύλλο
•Προετοιμασία: 30′ •Έτοιμο σε: 2 ώρες •Ποσότητα: 6-8 άτομα •Επίπεδο Δυσκολίας: Εύκολο
Υλικά
310 gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
450 ml. γάλα
50 gr. τραχανά
65 gr. της σούπας βούτυρο
3 μεγάλα αυγά
400 gr. τυρί φέτα
Αλάτι, προαιρετικά
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι, προαιρετικά
Επιπλέον θα χρειαστείτε
1 κουταλιά της σούπας βούτυρο
1 αυγό
50 ml. γάλα
Εκτέλεση βήμα-βήμα
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°C Κελσίου.
Ανακατεύουμε τα 3 αυγά, το βούτυρο λιωμένο σε χλιαρή θερμοκρασία, το γάλα προσθέτουμε τον τραχανά και αφήνουμε το μείγμα μερικά λεπτά στην άκρη.
Βουτυτώνουμε ένα ταψί μετρίου μεγέθους.
Προσθέτουμε στο μέιγμα που ετοιμάσαμε νωρίτερα την φέτα χοντροτριμμένη, λίγο αλάτι, όσο και αν χρειαστεί, πιπέρι και τέλος το αλεύρι.
Ανακατεύουμε να γίνει ένας ομοιόμορφος χυλός.
Ρίχνουμε τον χυλό στο ταψί, όπου πρέπει να έχει περίπου ένα δάχτυλο ύψος.
Τέλος χτυπάμε ένα αυγό με το γάλα και προσθέτουμε κομματάκια την μια κουταλιά της σούπας βούτυρο, περιχύνουμε την πίτα και ψήνουμε στους 180°C Κελσίου Κελσίου για 45 περίπου λεπτά.
Αφήνουμε να κρυώσει για 10 λεπτά περίπου η τραχανόπιτα και κόβουμε σε τετράγωνα κομμάτια.
Tips:
– Αν θέλετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ξινόγαλα.
– Αν θέλετε κάτι διαφορετικό πέρα από την αυθεντική συνταγή μπορείτε να αρωματίσετε με άνηθο, θυμάρι ή μοσχοκάρυδο και ακόμη να προσθέσετε διάφορα τυριά όπως γραβιέρα, σκοτύρι Νιώτικο ή ανθότυρο.
– Την τραχανόπιτα μπορείτε να την κάνετε και πολύ λεπτή, αν σας αρέσει.