Η Αντζελίνα ή απλά η Two Minutes Angie από το ομώνυμο blog είναι πάντα πληθωρική σε όλα της, σαν άνθρωπος, blogger και μαγείρισσα!
Μόλις αρχίζει η Άνοιξη την βρίσκεις σχεδόν κάθε Κυριακή στην Συλλογική Κουζίνα της Οργάνωσης ΓΗ, Κέντρο της Γης, Λεωφόρος Δημοκρατίας, 67, ίλιον.
Τον άλλο καιρό η Άντζι αρθρογραφεί στην Lifo και όχι μόνο!
Την Two Minutes Angie, την αγαπώ και την θαυμάζω γιατί απλά κάνει, μαγειρεύει, μελετάει, συμμετέχει και βρίσκεται όπου θέλω να βρίσκομαι κι εγώ δίπλα στο φρέσκο, το βιολογικό-αγνό, το αληθινό, το εποχιακό ή απλά το φαγητό “όπως πρέπει να είναι” και να απολαμβάνουμε όλοι μας χωρίς υπερβολές!
– Πιστεύεις ότι οι ρίζες είναι μια νέα τάση στην διατροφή;
Οι βρώσιμες ρίζες είναι πιό παλιές και από τους ίδιους τους ανθρώπους. ΟΙ άνθρωποι έσκαβαν, τις έβρισκαν, τις δοκιμαζαν (μερικές φορές με …απρόσμενα αποτελέσματα!) και τις έτρωγαν παίρνοντας από τις ρίζες τη δύναμη του αγνού εδάφους , γεμάτου με πλούσια θρεπτικά συστατικά καθώς και τροφή γεμάτη ενέργεια και δροσιά. Αργότερα οι άνθρωποι καλλιέργησαν τις ρίζες και μόνο πρόσφατα ανέδειξαν τις πιό γλυκές όπως το καρότο και τη πατάτα αφήνοντας απ’ έξω ένα σωρό βρώσιμες ρίζες (στυφές, πικρές, αλμυρές κτλ) που σιγά-σιγά εξαφανίζονται.
– Τι να προσέξει κάποιος αγοράζοντας ρίζες;
Οσο περισσότερες ρίζες στους πάγκους και τα ράφια των αγορών, τοσο καλύτερα. Ονειρό μου είναι να συνεχίσουν να καλλιεργούνται όσα πιό πολλά είδη βρώσιμων ριζών γίνεται με σεβασμό στη βιοποικιλότητα του φυτικού βασιλείου. Οταν βλέπουμε λίγα είδη βρώσιμων ριζών αυτό σημαίνει οτι ένα ακόμα πολύτιμο φυτό εξαφανίστηκε από το πλανήτη μας και ο ρυθμός εξαφάνισής τους είνια ραγδαίος.
– Ποια είναι η ρίζα που θα μπορούσε να σε «εκπροσωπήσει» σαν Food Blogger, πες μου την συνταγή, γιατί να την μαγειρέψει κάποιος;
Η ρίζα που με εκφράζει σαν food blogger είναι η ρίζα μιάς πανέμορφης μωβ ορχιδέας που φύεται στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και παράγει τη πρώτη ύλη για το σαλέπι. Οταν πρωτοδιάβασα γι’ αυτήν τη συγκεκριμένη ρίζα , όσο εκκεντρικό κι αν ακούγεται, το blogging άρχισε να αποκτά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα και αισθάνθηκα μία ταπεινότητα , τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να διαβάσω πολύ, να μορφωθώ, πέρα από συνταγές και υλικά για να αρχίσει να κάνει νόημα το γραπτό μου.